EU, European Union, Euroseptic, Euroseptizm, grexit, brexit, nexit, frexit,dexit, bexit, swexit, daxit, italexit, auxit, fixit, chexit, pexit, spexit, polexit, AB dağılma, AB çıkış, AB yeni düzen, Avrupa Birliği karşıtlığı, Eurozone, schengen, EU members, EEA, EFTA, EU customs union, Council europe, EU outsiders, EU big three, Almanya, Fransa, İtalya, İngiltere, Yunanistan
Avrupa Ekonomisi ve Krizler
Kıta Avrupası'nın ekonomik krizi neredeyse on yıl önce başladı. Sonrasında yaşanan ekonomik ve siyasi gelişmeler neticesinde Avrupa Birliği'nin geleceği tartışmaya açıldı.
Yunanistan'ın kriz döneminde euro bölgesinden çıkma ihtimalinin belirmesi ve Birleşik Krallığın AB den ayrılmayı bir halk oylaması ile kabulü, blokta oluşan çatlakların kopan parçalara dönüşmesinin adımları oldu. AB ye karşı olanlar artık birliğin dağılma sürecine girdiğini düşünüyor. Sloganları ve propagandaları, AB dağılacağının kesin olduğu sadece zamanın belirsizliği yönünde.
Tüm siyasi oluşumlarda olduğu gibi, Avrupa Birliği tarihin belli bir sürecini kapsayacak anlık bir yapıdır. Bir gün, diğer varlıklar tarafından değiştirilmek üzere ortadan kaybolacak ya da bugünkü Avrupa Birliği'nden çok farklı bir oluşuma dönüşecektir. Bu dönüşümün ne zaman gerçekleşeceğini veya sürecin ne kadar süreceğini tam olarak bilmek imkansızdır.
Bununla birlikte, yeni Avrupa'nın nasıl gelişeceğine ve belki de, daha da önemlisi, değişim aracısının ne olacağı konusunda bazı ipuçları var. Herhangi bir şey olursa, Kıta'nın mevcut krizi on yıllarca süren girişimlerin zayıflatılmasına rağmen ulus-devlet Avrupa Birliği'nin en güçlü siyasi birimi olmaya devam ettiğini hatırlatıyor. Kıta Avrupası'nın entegrasyonundaki en son birleşme deneyimi, Ulusalcılar ve birlik karşıtlarıyla yaşanacak mücadeleye bağlı olarak Avrupa'nın ileriye dönük rotasını çizmekte çok önemli bir rol oynayacak.
Avrupa Birliği Euro Bölgesi
Tüm AB üyeleri eşit statüde değil. Örneğin, euro bölgesine ait bir üyeyi kaybetmek, sistemin geri kalanı için değil Euro bölgesine dahil olmamış ancak birliğe üye bir üyeyi kaybetmekten daha büyük bir tehdit oluşturuyor. 2015 yılında Yunanistan'ın Euro bölgesinden çıkma ihtimali, muhtemelen Fransa ve Almanya için Britanya'nın bloğu bir yıl sonra terk etme kararından daha korkutucu oldu.
Her iki olayın da Avrupa Birliği için ciddi sonuçlar doğuracağı kesin. Ancak Yunanlıların euro bölgesinde olması, euro bölgesinin finansal temelini sarsacaktı. Bununla birlikte, Brexit'in sonuçları daha kademeli olacaktır.
Üyelerin Avrupa Birliğine bağlılığı
AB kurumlarına verilen destek de ülkeden ülkeye değişmektedir. Pew Araştırma Merkezi'ne göre, Polonyalılar'ın %72'si Avrupa Birliği'ni olumlu görüyor - Fransızların sadece %38'i bu görüşü paylaşıyor. Bu arada Eurobarometer tarafından yapılan son ankete göre, euro bölgesi için Lüksemburg'da %82, İtalya'da %54'lük bir oranla destek verildi.
Kıtayı süpüren Eurosceptizm’in (Birlik karşıtlığı) , kökleri her yere yayılmış durumda: Fransa'nın Ulusal Cephesi, Avrupa Birliği'nden ayrılmayı savunurken, İtalya Beş Yıldızlı Hareketi yalnızca euro bölgesini terk etme çağrısında bulundu. Aynı zamanda, ılımlı siyasi partiler, işçilerin serbest dolaşımını sona erdirmek ve AB üyeliğine devam edecekleri bir formülle sınır kontrollerini tekrar uygulamak istiyorlar.
Bu farklı taleplerin ortasında bir Grexit ihtimali ve sonrasında Brexit kararı ile karşı karşıya kalan Avrupa Birliği, birliği terk etme sürecini ve ülkelerin bloğun bazı bölümlerine üye olmalarına izin verilip verilemeyeceğini düşünmeye zorlanmaktadır. Geçen yıl Yunanistan'ı kurtarma konulu tartışmalar sırasında, bazı ülkeler euro bölgesinden ayrılmanın aynı zamanda Avrupa Birliği'nden ayrılmak anlamına geldiğini savundu. Diğerleri, Atina'nın kıtasal bloğundaki yerini koruyarak para birimi alanındaki üyeliğini askıya alma yollarını önerdi.
Tabii ki, bu bir başka soruyu ortaya çıkarıyor: Neden ülkeler Avrupa Birliği'nden veya yapılarından ayrılmak istiyorlar? cevap üyeden üyeye değişir. Popüler referandum yöntemi ya da parlamento onayı ile bazı hükümetlerin gönüllü olarak ayrılmayı seçebileceği görülüyor. Kıta Avrupası'nda birliğe karşı duyulan güvenin 2007'de %57'den 2016'da %33'e düştüğünü gösteren en son Eurobarometer gibi araştırmalar, İngiliz referandumuyla yaşanan ayrılığın son olmayabileceğini gösteriyor.
Öte yandan, bazı hükümetler üyeliğini korumak için bağlı olan şartları siyasi veya mali açıdan kabul etmemeleri durumunda, bloktan zorla çıkabilirler. (Örneğin, Atina, alacaklıların ödenmesini ve ekonomik reformlar yapmayı euro bölgesinde kalmak için kabul etti.)
Eurosceptizm ve Olası Sonuçlar
Bir sonraki adım hangi ülkeden gelebilir. Hangi ülkeler Avrupa Birliği'ne üye olmaktan vazgeçmeyi seçebilir bloğun kaderini belirleyebilecek ülkeler belli. Örgüt muhtemelen Hırvatistan gibi bir ülkenin ayrılma kararından anormal bir seviyede etkilenmeyecektir, ancak örneğin Fransa olmadan AB ayakta duramaz. Küçük ülkelerin ayrılışındaki sayısal artış ise bir domino etkisi yaratabilir: Örneğin küçük bir ülkenin ayrılışı Avrupa Birliği'ni tehlikeye atmayacak, ancak birkaçının ard arda çıkışı büyük bir kriz yaratıp yine birliği dağılma sürecine sokabilecektir.
Belli siyasi ve coğrafi faktörler üyelerin bir gün Avrupa bloğundan çekilme ihtimalini etkileyecektir. Büyük bir Eurosceptic (AB karşıtı) nüfus, hükümetine Avrupa Birliği dışına itme yönünde baskı yapabilir veya politikacıları daha yüksek oy almak için böyle bir karar teşvik edebilirler. Kıtada güçlü ekonomiler veya stratejik konuma sahip olan ülkeler avantajlarını, daha iyi bir çıkış anlaşmazlığına karşı savunmak için kullanabilirler veya bloktaki ayrıcalıklara karşılık Brüksel'den tam ayrıcalıklara sahip olabilirler.
AB Birlik yanlısı ve Birlik karşıtı Ülkeler Tablosu
Büyük bir çoğunlukla AB üyeleri, birlikten ayrılma ihtimaline ve sonuçlarına dayanarak dört kategoriye ayrılabilirler:
AB Ülke kategorileri: Yabancılar (Doğu ve Orta Avrupa Ülkeleri)
Son yıllarda, Avrupa Birliğinde dile gelen en sert eleştirilerden biri , Orta ve Doğu Avrupalı üyelerin birliğe ait olmadığı, Avrupa değerlerine uzak olduğu yönündedir. Bu ülkelerin çoğu Avrupa Birliği'ni egemen ülkeler arasında kurulmuş bir pakt olarak görüyor ve ulusal güçlerini Brüksel'in giderek genişleyen erişiminden koruyorlar. Macaristan ve Polonya, diğer doğu Avrupa ülkelerine, daha derin Avrupa entegrasyonuna karşı olan direnişlerinde liderlik ettiler; ancak Çek Cumhuriyeti, Romanya ve Bulgaristan gibi ülkeler, benzer şekilde euro bölgesi hakkında şüpheci davrandılar.
Bu durum, bu ülkelerin bloğu zayıflatmaya istekli oldukları anlamına gelmiyor. Hepsi AB yardımlarının ve sübvansiyonların net alıcıları ve AB üyeliklerini ekonomilerini modernize etme ve yabancı yatırım çekme yolu olarak görüyorlar. Hatta bazıları bloğu Rusya'nın saldırısına karşı Batı'nın korumasının bir garantisi olarak görüyor. Üstelik bölgedeki seçmenlerin çoğunluğu hala Avrupa Birliği'nde kalma fikrini destekliyor.
Bununla birlikte, Orta ve Doğu Avrupa ülkeleri ulusal haklarını savunmaktan ve AB kurumlarının güçlenmesine karşı görüşlerini savunmaktan çekinmiyorlar. Entegrasyona karşı oldukları muhalefet, Kıta Avrupası'ndaki Eurokeptik (AB karşıtı) hareketlere Brüksel ile yeniden müzakere arayışında ivme kazandıracak. Zamanla, AB karşıtlığı konusundaki ısrarcı söylemler bölgedeki milliyetçi ve popülist güçleri artıracak ve hükümetleri stratejik hedeflerine ters düşen kararlar almaya yöneltecek.
AB Ülke kategorileri: Kırılgan Çevre ( Yunanistan, İspanya, Portekiz)
Karşılaştırma yaparak, euro bölgesinin çevresindeki ülkeler aynı zamanda bloğun en savunmasız ekonomileri arasında yer alıyorlarsa da, daha derin Avrupa entegrasyonunu destekleme eğiliminde. Yunanistan, Portekiz ve İspanya'yı içeren bu devletler, ayakta kalabilmek için AB sübvansiyonlarına ve kalkınma fonlarına güveniyor. Kıtasal entegrasyon kavramını, ekonomileri için mali yardım olduğu müddetçe desteklemeye devam edecekler.
Bölge, Avrupa Birliği ile ilgili kendi şikayetlerini yaşıyor ancak çoğu, Kıta Avrupası'nın finansal krizi ve ardından gelen tasarruf tedbirleri başlayıncaya kadar görülmedi. O zaman bile, bloğun başka yerlerinde ortaya çıkan sağ kanat milliyetçilik yerine bu ülkeler, sınırları genişletmek ya da göçü kısıtlamak yerine harcamaları artırmak ve borçları yeniden yapılandırmak isteyen sol partilere büyük oranda destek veriyorlardı. (Sağcı milliyetçilik Yunanistan'da biraz yükseldi, ancak Kuzey Avrupa'da olduğu kadar dramatik bir şekilde yükselmedi.)
Euronun güney kenarı boyunca olan devletler, para birimi bölgesini bir noktada bırakabilir. Fakat eğer öyleyse, planlı bir karardan beklenmedik bir krize tepki verme olasılığı daha yüksektir. Bu ülkeler, Avrupa Birliği'nin gelecekte nasıl göründüğüne ilişkin benzer görüşlere sahip olsa da, siyasi ve ekonomik zayıflıkları, onların etkili bir ittifak kurmalarını ve bloğun karar alma sürecinden sorumlu olmalarını zorlaştıracaktır. Zayıf büyüme, zayıf bankacılık sektörleri, büyük borçlar ve yüksek işsizlik gibi ekonomik sıkıntılar yaşamaya devam ederken, bu ülkelerin geleneksel olarak Avrupa yanlısı nüfusu birliği desteklemeye devam edecektir.
AB Ülke kategorileri: Koalisyon Üreticileri
Eurosceptizm (AB karşıtlığı), Kıta Avrupası ekonomi ve politik çekirdeğine yaklaştıkça, blok için o kadar tehlikeli olur. Avusturya, Finlandiya ve Hollanda gibi Kuzey Avrupa ülkeleri, euro bölgesinin en zengin ve mali disiplini en yüksek üyelerindendir. Bu devletler büyük ölçüde ulusal zenginliğini Güney Avrupa'dan korumakla meşguller ve AB kurumlarının müdahalesine karşı egemenliklerini savunmaya çalışan güçlü Eurosceptik partilere sahipler. Bununla birlikte, ekonomilerinin ihracatına olan güvenceleri göz önüne alındığında, piyasalarını yurtdışında korumak için bir teşvikler de bulunduğunu belirtti.
Kuzey Avrupa ülkeleri hareketlerini komşularıyla ve daha büyük güçlerle koordine etme eğilimindedirler. Tek taraflı hareket ederek kendi tecritlerini riske atmaktan çok, toplu olarak Avrupa reformu için veya bölgesel blokların oluşturulması için daha fazla istekliler. Danimarka ve İsveç gibi ülkeler euro bölgesinin bir parçası değillerse de, Kuzey Avrupa'daki muadilleriyle kültürel ve ideolojik açıdan benzerlikteler ve bir gün Avrupa Birliği için bölgesel olarak yedekte yer alabilirler. Avrupa'nın bu bölümünde "kuzey euro bölgesi" ya da "kuzey Schengen" in oluşturulması konusundaki tartışmalar yaygınlaştı.
Litvanya, Letonya ve Estonya bazı açılardan istisna oluşturuyor. Kendilerini mümkün olduğunca Batı'ya bağlayan Rus saldırganlığını caydırmak için Avrupa Birliği ve euro bölgesine katıldılar. Avrupa Birliği'nin en önemli kurumlarının evi olan Belçika, Kuzey Avrupa'daki komşularından ayrılıyor ve bölgesel politikalar, çoğunlukla bloğun nüfuzunu yok etmek için gösterilen ulusal çabalara öncülük ediyor. Bu ülkelerin her birinin Avrupa Birliği veya euro bölgesini kendi iradesine terk etmesi pek olası değildir, ancak bloğun dağılması durumunda kuzey ittifakının bir parçası haline gelebilirler.
AB Ülke kategorileri: Büyük Üçlü
Ulus-devlet, Avrupa Birliği'nin gelecekteki dönüşümünün birincil ajanı olacaksa, bloğun en büyük üyeleri olan Almanya, Fransa ve İtalya'nın ön planda olacağı düşünülüyor.
İtalya tarihsel olarak Avrupa entegrasyonunu, müreffeh kuzey komşularıyla bağlamak ve ülkenin birliğini korumak için bir araç olarak gördü. Ancak son on yılda İtalyanlar, ülkesinin hızla artan borcu ve politik istikrarsızlığı sebebiyle Kıta Avrupası'nın en Avrupa Birliği karşıtı ülkelerinden birisi oldu. Dolayısıyla İtalya, Brüksel'den taviz almak için çıkış tehdidini kullanma olasılığı en yüksek ülkelerden biri. Roma, Avrupa Birliği ile müzakerelerinde zaten "kaybedemeyecek kadar büyük" argümanını kullanıyor ve gelecek İtalyan yönetimlerinin de aynı şeyi yapması muhtemel. Ancak Avrupa parçalanmaya devam ederse, her tehdit bir öncekinden daha tehlikeli hale gelecektir.
Bu arada Fransa ve Almanya, Avrupa Birliği'nin geleceğinin anahtarını elinde tutuyor. Birlikten veya para birimi bölgesinden Fransız veya Alman çıkışının önerisi bile büyük bir depreme neden olabilir. Aynı şekilde, iki ülkenin AB üyeliğine devam etmesi, Avrupa Birliği'ni ya da onun bir versiyonunu ayakta tutmak için yeterli olabilir. Fakat Fransa ve Almanya çelişik bir sorunla karşı karşıya: Stratejik nedenlerden ötürü birleşik bir cepheyi korumak gerekiyor, ancak ulusal çıkarları onları parçalamaya devam ediyor.
Hem Akdeniz hem de Kuzey Avrupa ülkesi olarak Fransa, ekonomisini korumak için bir arzuyla Almanya'yla olan ittifakını koruma ihtiyacı arasında kaldı. Paris, korumacı ve risk paylaşım önlemlerine destek olma eğilimindedir ve enflasyona karşı yüksek toleransa sahiptir. Ancak Berlin, servetini tehdit eden ve Güney Avrupa'nın zayıf ekonomileri tarafından oluşturulan riski paylaşan politikalardan kaçınmayı tercih ediyor.
Almanya, Berlin'in komşularının maliye politikaları üzerinde daha fazla kontrole sahip olması halinde Fransa'nın yaklaşımını kabul ederdi; ancak birçok ülke kabul edilemez bulacaktır. İkisinin arasında, yükselen milliyetçilik ve yavaş ekonomik büyümesi sebebiyle Avrupa Birliği'nin yeniden örgütlenmesini talep eden Fransa'nın ilk önce harekete geçme olasılığı daha yüksek. Ancak, kendi ulusal çıkarlarıyla savunulan Almanya, ortağı ile uzlaşmanın zor olduğunu anlayacaktır.
Bu noktada, ileriye dönük yol üzerinde fikir birliğine varmak, Avrupa Birliği üyeleri için imkansız hale geldi. AB devletleri, artık önemli konular üzerinde uzlaşmak için daha fazla çaba sarf etmek durumunda kalacaklar. Alternatif seçenek - Avrupa bütünleşmesini tersine çevirmek - zemin kazanıyor, ve bu olasılık, AB karşıtlığının ülkelerin iç politikaları üzerindeki oy baskıları sebebiyle son derece ciddi ihtimallerle birlikte geliyor.
YORUM